اطراف ما پر است از آدم هایی که از زندگیشان، از کارشان رضایت ندارند. اگر آدم های همیشه ناراضی را کنار بگذاریم، با گروهی رو به رو می شویم که کمبودی در زندگی خود احساس می کنند. برای نمونه شغلشان با روحیاتشان سازگار نیست، آنها را ارضا نمی کند و همواره یک حس بیهودگی و گمگشتگی دارند.
گروه بزرگ دیگری هم هستند که کارشان تناسبی با رشته تحصیلیشان ندارد زیرا زمانی که دانشگاه را به پایان برده اند، تازه فهمیده اند که این رشته برایشان نامناسب است و علایق و استعداد های آنها چیز دیگری است.
پس مدرک آن رشته را در کمد خانه گذاشته و به دنبال علاقه خود رفته اند. آنها وضعیت بهتری نسبت به گروه قبل دارند، با وجود این، آنها هم ضرر کردهاند. ولی همه این آدم های ناراضی زمانی یک دانش آموز بودند و بخش مهم و پرکیفیتی از زندگیشان را صرف تحصیل و کنکوری کرده اند که به کار امروزشان هیچ کمکی نکرده است.
اما شما چگونه و به چه سمتی حرکت کنید که به این وضعیت دچار نشوید و از زندگی و کار خود رضایت داشته باشید؟ حالت ایدهآل تحصیل و کار چیست؟ و چگونه می توان به آن دست پیدا کرد؟
چگونگی اینکار وظیفه والدین و بیشتر از والدین وظیفه معلمان جامعه هست. حالا به این فکر کنید که والدین، معلمان و همه ما، متوجه شده ایم سیستم آموزشی ما آن توانمندی لازم را ندارد تا فرزندان ما را به آینده شغلی مورد علاقهشان هدایت کنند. آیا می شود در عرض یک شب یا حتی یکسال اقدام به تعویض صدها کتاب و منابع درسی کرد؟
مطمئناً خیر، ولی ما قدرت و حق انتخاب این را داریم از آموزش هایی که فرزندانمان را به هدفشان می رساند بهره ببریم. این نوع آموزش ها که بچه ها را از سنین پایین با شناسایی علایق و استعداد آنها به سمت رضایت بیشتر و بهره مندی بیتشر از زندگی هدایت می کنند کم نیستند. امروزه در دنیا و هم در کشور خودمان تیم های برجسته فوتبال، مدارس فوتبالی را برای سنین کودکان و نوجوانان تأسیس کرده اند.
از همین سنین پائین علایق و استعداد آنها را شناسایی می کنند و البته آن هایی هم که فاقد استعداد کافی هستند را نیز شناسایی می کنند! چرا؟ تا از سرمایه گذاری بیشتر روی آن هایی که به اندازه کافی خوب نیستند خودداری کنند.
لزوم شناخت درست و به موقع علایق نوجوانان و جوانان و سرمایه گذاری بر روی آنها که بتوانند از طریق علایق خود امرار معاش کنند و از زندگی خود لذت ببرند، امروزه بیش از هر زمان دیگر احساس می شود.
خوشبختانه هیچ کودک و نوجوانی فاقد استعداد برای موفقیت در کار مورد علاقه اش باشد و یا فاقد استعداد برای ثروتمند شدن باشد نداریم. خوشحالی دیگر این است که هزینه و زمان لازم برای آموزش ثروتمند شدن نوجوانان بسیار کمتر از هزینه و زمان لازم برای فوتبالیست شدن یا هنرمند شدن آنها است.
از طرفی کم نیستند تعداد کسانی که فوتبالیست شده آند و ناراحت هستند از اینکه فوتبالیست شده آند اما ثروتمند نشده آند. ولی من هیچ ثروتمندی ندیدم که از ثروتمند شدن خود ناراحت باشد. با شبیه سازی فرایند ثروتمند شدن امکان ثروتمند شدن فرزند عزیز شما در کار مورد علاقه اش فقط افزایش نمی یابد بلکه تضمین می گردد.
زیرا دقیقا همان کارها و رفتاری را پیروی می کنند که هر فرد موفق و ثروتمندی دانسته یا ندانسته انجام داده و همان نتایج شاید هم نتایج بیشتر و بزرگتری را کسب کنند.
نظرات
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.